Florian Wolff wil de wereld twee dingen nalaten: een enorme catalogus vol mooie liedjes en... niets. Want ondanks zijn niet geringe schoenmaat streeft Florian naar een zo klein mogelijke voetafdruk. Met The Nature Of Things zet te hij daarmee alvast een stap in de goede richting, want de liedjes op die plaat klinken zo warm dat je de kachel ‘s winters zeker twee graden lager kan zetten.
The Nature Of Things is de tweede langspeler van de Groningse singer-songwriter. Waar het debuut Catching Up, Standing Still uit 2008 nog samengevat kon worden als ‘een collectie pakkende liedjes’ zijn er nu meer woorden nodig. Met enkel wat ruwe schetsen stapte Florian de studio in. Daar kneep hij zichzelf uit als een spons, en alle invloeden die hij in zijn muzikale carriËre opdeed stroomden naar buiten. Samen met die invloeden gebruikte hij de studio als speeltuin. Conventies werden aan de laars gelapt. Alles mocht, niets moest. Zo ontstond een organisch album, oerkrachtig, dicht bij het hart. Geen kop, geen staart, ÈÈn en al body. Dynamisch als geheel, gebonden door de persoon die Florian is: warm, vriendelijk en optimistisch. Een tikje rauw, maar vooral kalm en zacht. Als een knuffelbeer met een stoppelbaard. Een eikenhouten tafel vol koffiekringen.
Maar Florian is niet alleen warmte en rust. Hij is bovenal duurzaam. Niet als modetrend, maar als levensstijl. Florian ademt duurzaamheid. En dat houdt niet op bij de natuurwinkel waar hij een paar dagen per week werkt. In 2010 zette hij de Green Tour op: een tour met een ‘groen’ podium dat energie haalde uit de zon, de wind en… het publiek. Ook het artwork van The Nature Of Things is verantwoord, dankzij het gebruik van gerecycled papier en milieuvriendelijke inkt. En het is mooi. Zo mooi zelfs, dat Florian besloot om van het standaard formaat af te wijken. Of dat praktisch is? Niet per se, maar je hebt zo behalve een cd ook een schilderij in handen. Met een haakje, om het op te hangen.
Je begrijpt, Florian heeft geen angst om op zijn bek te gaan. Gelukkig maar, want zo bleef hij niet onopgemerkt. Hij was finalist in de Grote Prijs van Nederland en Serious Talent bij 3FM. Hij speelde supportshows bij Boris, Bertolf en Miss Montreal en hij kan Floortje Dessing, Femke Halsema en Jan Douwe Kroeske tot zijn fans rekenen. Hij speelde in Paradiso, de Melkweg, Tivoli, 013 en Doornroosje, en op festivals als Indian Summer, Festival aan de Werf en EuroSonic. En hij speelde op Lowlands. Niet ÈÈn keer, maar zes keer. Tot nu toe…
